کد مطلب:50478 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:151
كس نیست كه افتاده ی آن زلف دو تا نیست بر این اساس است كه اصلی ترین احكام فطرت یعنی فطرت توحید در آدمی شكل گرفته است. «باید دانست كه از فطرتهای الهی یكی فطرت بر اصل وجود مبدا- تعالی و تقدس - [صفحه 147] است و دیگر فطرت بر توحید است و دیگر فطرت بر استجماع آن ذات مقدس است جمیع كمالات را.»[2] . امیرمومنان علی (ع) درباره ی اشرف فطریات و برترین جلوه ی فطرت آدمی فرموده است: «و كلمه الاخلاص فانها الفطره.»[3] . یكتا دانستن پروردگار مقتضای فطرت انسانی است. چون انسان به فطرتش طالب كمال و حسن و جمال مطلق است، همین منشا فطرت آدمی بر توحید است و تلاش مربیان الهی بر این بوده است كه مردمان را به خود آورند تا حجابهای فطرت را كنار زنند و به حقیقت فطرت توحیدی خود روی كنند كه خمیره ی ذرات وجود آدمی، عشق به معبود حقیقی است. جز عشق تو هیچ نیست اندر دل ما
انسان به ذات خود اهل پرستش است و زندگی آدمی هرگز از پرستش و تجلیات آن خالی نبوده است. انسان به فطرت اصلی خود عاشق معبود حقیقی و ذات مستجمع جمیع كمالات است.
در رهگذر كیست كه این دام بلا نیست؟[1] .
عشق تو سرشته گشته اندر گل ما[4] .
صفحه 147.